En daar zat ik tijdens kerst 2016. Alleen op een vochtige kamer in een afkickkliniek, in behandeling voor mijn gokverslaving. Vrienden verloren, mijn gezin en familie in alle staten en een berg met schulden. 

​

De openbaring van mijn verslaving was de climax van een heftige periode in mijn leven die begon in 2008 met het faillissement van mijn financieel adviesbedrijf. Daar heb ik een flinke knauw van gekregen en die kwam ik niet te boven. Ik bleef hangen in een huwelijk dat al langer niet meer klopte en gaandeweg raakte ik verslaafd. Het leven was zo zwaar voor me geworden dat ik er op enig moment niet meer wilde zijn. Om mijn verslaving te bekostigen heb ik mensen bedrogen en bestolen. Hiervoor heb ik zelfs een taakstraf gekregen. Kortom, ik had het goed verprutst! Op het moment dat ik in de kliniek zat was niets meer zeker in mijn leven. Eén ding wist ik wel zeker. Ik was 51 jaar, het zou een hele toer worden om nog iets van mijn leven te maken.

Eerlijk gezegd. Het was ook duidelijk. Slechter kon het niet meer gaan met me.